⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ჩვენ ვცხოვრობთ ღმერთების, გმირების და მხეცების ეპოქაში, ვთქვი, ქუჩაში, და ტანი ეგდო, დაკეცილი კორპუსების ნანგრევებში
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ გამათამამე მითხარი, რომ თავზე ამომივა მეორე თავი,რომელიც თავის მხრივ სასიცოცხლო რესურსად აღარ მოიხმარს ჰაერს არც
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ თუ გავჩერდებიმიყვირიან შენი ადგილი შენახულია! ხაზში დაბრუნდი! რომ გავაგრძელო თქვენი გვამების თრევა თუ გავჩერდები ცოტა
მუყაოს ყუთში მცხოვრები ნახევრად ჟღალულვშიანი ადამიანის დღიურის პირველი ღამე“. მთვარიან ღამეს გარს შავმაქმანებიანი სუდარა შემოეფარებინა და ჩემი პირველი ადამიანის გრძელი წინდა გამახსენდა რომელსაც მხოლოდ შარვალზე
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ მგონი „მოქალაქეთა კავშირი“ ატარებდა მაგ კონცერტს, საარჩევნოდ ხმების დათრევის პონტში. თქვენ არ გეგონოთ, რო კონცერტის
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ პატარა რომ ვიყავი ერთ-ერთ მუსიკალურ არხზე ნიკოლსონის სიმღერა გადიოდა ხოლმე ხშირად “photograph” ერქვა თუ სწორად
⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ⬛ ჩემ გვერდით წევს. ფანჯრიდან მზე შემოდის და მის სახეს ანათებს. ბევრი ხალი აქვს. ერთი ვიფიქრე,
⬛⬛⬛⬛⬛⬛⬛⬛⬛⬛ ხელოვნებათმცოდნე ნინო ამონაშვილის მიმოხილვა, ელგუჯა ბერიშვილის ნამუშევრების შესახებ. ავტორის ნამუშევრები სავსეა წარმოსახვითი პერსონაჟებით, რომლებიც ზღაპარში წარმოდგენილ ადამიანებს გვაგონებენ. ეს ერთგვარი ილუზორული გარემო საინტერესოს ხდის